صدایی شبیه
اخ تف، واژگانی نظیر واجبین، صیغههای چند ساعته، خشتک و درد پارگی، تو هم که هر دفعه که ما رو میبینی
پریودی، دختران صادراتی، دافهای با
حجاب خیس زیر لحاف،...
به نظرم این رویکرد تابوشکنانه تصویری زیبا و معصومانه از زن ایرانی را به نمایش
نگذاشت. اگرچه معتقدم تابوشکنها
شجاعترین و با ارزشترین انسانهای تاریخ بوده و هستند. اما به
نظر میرسد این
اثر مشترک شاهین نجفی ومحسن نامجو بین مخاطبان ایرانی آنچنان شایسته تحسین و احترام نبوده تا آن حد که برخی
معتقدند این سروده شاهین نجفی تحقیرآمیز
و سرشار از سکشوالیتی و هموفوبیاست. در هر حال شاهین نجفی ای کاش به جای به کار بردن این واژگان و
اصطلاحات برای جذب بیشتر مخاطب عام به
حذف زنان از جامعه، ختنه و مثله کردن دختران، خودکشیهای دختران
جوان به دلیل
از دست دادن بکارت و بسیاری از تابوهای دیگر جامعه ایران میپرداخت.
نظرات
ارسال یک نظر