در میان شادی و هیجان‌های خیابانی، زندانیان در حصر و بند را فراموش نکنید. از آه و اشک مادران داغ دیده که هنوز داغ جوانان شان تازه است غافل نشوید. شادی ما وقتی تکمیل می‌شود که زندانیان سیاسی و مدنی در ایران آزاد شوند، وضعیت اقتصادی و فرهنگی کشورمان از این حالت رکود و خفقان خارج شود، قوانین زن ستیز و تبعیضات قانونی و عملی علیه زنان محو شوند، همه آزار و اذیت‌ها، احضار‌ها، بازجویی‌ها، بازداشت‌ها و اعدام‌های غیر منتظره محو شوند. دست کم، راه باریکی برای تغییر باز شود. راستی رئیس جمهور جدید مشق‌های عقب افتاده زیادی دارد.

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های پرطرفدار