اعدام‌های ۶۷ از زبان بازماندگان

س از شنیدن خبر اعدام هم خانواده‌ها از حق عزاداری که حق طبیعی هر خانواده‌ای به شمار می‌رود محروم بودند. به جز تعداد انگشت شماری از نزدیکانی که خطر حضور در مراسم عزاداری را به جان می‌خریدند بسیاری از بستگان خانواده عزادار از ترس اینکه مبادا برای خودشان گرفتاری ایجاد شود در مراسم عزاداری فرد اعدام شده شرکت نمی‌کردند. از سوی دیگر در بسیاری از موارد به ویژه در شهرستان‌های کوچک اجازه خاک سپاری افراد اعدام شده صادر نمی‌شد از این رو خانواده‌ها مجبور می‌شدند عزیزان خود را در حیاط و باغ خانه خودشان دفن کنند.»