از خويش بناليم که جان سخن اينجاست - از ماست که بر ماست

فیروزه رمضان زاده 

محمد خاوری مدیر عامل بانک ملی ایران که با برملا شدن پرونده معروف اختلاس سه‌ هزارميليارد توماني، نام خود را در فهرست نخست رسانه‌هاي جهان مطرح کرده حال مدتی است که بدون محاکمه قصاص شده و در مظان اتهام و قضاوتهای شتابزده بسیاری از ایرانیان به ویژه ایرانیان مقیم کانادا قرار گرفته است.
بیاییم فرض کنیم که این فعل مجرمانه به وسيله شخص يا اشخاصی حقيقي يا حقوقي سرزده، اوراق مجعولی فراهم شده و به وسيله همین شخص فعل مجرمانه یاد شده صورت گرفته است اما وقتی که رهبری جمهوری اسلامی به عنوان بالاترین مرجع تصمیم گیری همگان را از جنجال و هیاهو بر حذر می کند وقتی هنوز دادگاهی تشکیل نشده و پرونده همچنان سر به مهر باقی مانده نمی توان با برچسب زدن و الصاق القابی چون دزد، جنایتکار یا مرد سه‌ميليارد دلاري فردی را تحت تعقيب قرار داد در حالی که هنوز گناه و اتهام او در هیچ دادگاه و محکمه ای ثابت نشده است.
چرا که بنابر ماده 11 اعلامیه جهانی حقوق بشر، هر شخصی که به بزه کاری متهم شده باشد، بی گناه محسوب می شود تا هنگامی که در جریان محاکمه ای علنی که در آن تمام تضمین های لازم برای دفاع او تأمین شده باشد، مجرم بودن وی به طور قانونی محرز گردد.
به باور بسیاری از تحلیلگران و کارشناسان مهر یک سلسله قضاوتها و اشتباهات شتابزده و تصفیه حسابهای شخصی از همان روزهای آغازین تولد جمهوری اسلامی، بر پیشانی این حکومت ممهور شده است .یکی از همین مصادیق بارز،مجازات اعدام است که بنا به مقتضیات زمانه، گاه با عنوان «انقلابی» و زمانی دیگر با عناوین و اتهام های «جنایی، سیاسی یا اجتماعی»، در مورد دزدان، اوباش، جنایتکاران، قاچاقچیان، زناکاران، جنایکاران صغیر و کبیر و یا زندانیان سیاسی اجرا شده است.به آتش کشیدن قلعه شهر نو و کشتن روسپیان، به آتش کشیدن ضعیف ترین افراد جامعه در عناوین نخست کارنامه سیاه قضاوتها و حکم های شتابزده حاکمان شرع وقت جای گرفته است...
در سالهای اخیر نیز کشته شدن هاله سحابی، تجاوز به دختران و پسران زنداني و دهها مورد دیگر تنها سهمی کوچک از دیگر ره آوردهاي این تفکرات مالیخولیایی بود.
اما با گذشت این همه سال از این انقلاب ایدئولوژیک، آیا رفتارهای کنونی ما هم تغییر کرده است؟ این پرسشی است که هنوز پاسخ درستی برای آن ارائه نشده است. چرا که اگر تغییر کرده بود شاهد این همه هیستری رفتاری در جامعه امروز ایران نبودیم.
جامعه ای که هنوز مشتاق تماشای اعدام نوجوانان در سحرگاهان یا سنگسار زنی زانیه هستند . جامعه ای فاقد نیرویی برگرفته از قدرت منطق و قانون.
آیا با ادامه روند این قضاوتهای تک بعدی و عجولانه، فضایی سرشار از دموکراسی را استشمام خواهیم کرد؟
مادامی که هر کسی از ظن خود در مواجهه با هر رویداد اجتماعی قضاوتی شتابزده و سطحی به زعم خود صادر کند همانطور که اخیرا در ماجرای خودکشی نهال سهابی در فضای فیس بوک شاهد آن بودیم به انسان هایی پرشده از قضاوتهای هیستریک تبدیل خواهیم شد.

از خويش بناليم که جان سخن اينجاست
از ماست که بر ماست